Je huisdier verliezen, het kan diep in je hart snijden. Toch reageren veel mensen er nauwelijks op. Het wordt schaduwrouw, verborgen of stille rouw genoemd. Rouw dat geen stem krijgt.
Toch is (h)erkenning de motor van een gezond rouwproces en het niet erkennen van emotionele reacties als woede, onmacht en verdriet maakt die gevoelens alleen maar heftiger. Daarom is het hoog tijd om de stilte te doorbreken en er over te praten, ook al vertel je keer op keer hetzelfde verhaal.
En het zoeken naar rituelen stimuleren. Ik heb mijn verhaal neergeschreven in ‘Veren uit de hemel’ en nu Joonas nog een extra podium krijgt op deze manier ben ik in de eerste plaats heel dankbaar. Het verlies is nog steeds even groot maar het maakt mijn verdriet gezien en legitiem. En dat scheelt.
Joonas zal niet licht vergeten worden! Wat mij betreft zal er nooit genoeg Joonas in de wereld zijn.
0 Reacties op "Joonas in Libelle"